موضوع: ايمان به معاد
مقدّمه: ايمان به معاد يا ايمان به روز آخر يا ايمان به قيامت از جمله باورهای اساسی است که همراه با ايمان به خدا و ايمان به وحی قلب و باطن هر مسلمانی را زينت می بخشد. پيش از اين به فطری بودن ايمان به غيب مطالبی ارائه شد. ايمان به غيب شامل ايمان اجمالی به وجود خداوند و ايمان به وجود عالَمی وَرای عالم دنياست.
از صفات شخص متّقی که خداوند هدايت او توسّط قرآن کريم را تضمين می کند، ايمان به غيب و ايمان به وحی است. يکی از مهمترين کارکردهای ايمان به وحی يقين به آخرت است. اين نکات از آيات 2 تا 5 سوره بقره به دست می آيد.
در واقع خداوند متعال انبياء را از آدم عليه السّلام تا رسول اکرم صلّی اللهُ عليه و آله برانگيخت تا آيات الهی را برای مردم بياورند و باور اجمالی آنان به روز جزا را به ايمان قطعی و يقينی به آخرت بدل سازند. زيرا ساخته شدن انسان و نجات او از ماندن در دنيای فانی و سرگرم شدن به آن وابسته است به يقين آوردن به آخرت.
روش گفتگو در سی روز ماه مبارک رمضان به اين صورت خواهد بود که:
1- هر روز يک آيه به ترتيب از جزء اوّل تا جزء سی قرآن کريم انتخاب شده در گروه ارائه می شود. همواره ارائه آيه يک روز قبل از روز گفتگو خواهد بود.
2- پرسشهايی پيرامون آيه مورد گفتگو مطرح می شود و همه اعضای محترم فرصت خواهند داشت از هنگام مطرح شدن آيه تا ساعت دو و نيم بعد از ظهر روز بعد درباره آيه بينديشند و به پرسشها پاسخ گويند. ساعت دو و نيم بعد از ظهر هر روز پاسخهای صحيح در گروه ارائه می شود و اعضايی که آن لاين هستند می توانند درباره آن مطالب تکميلی، نقد و پرسشهای خود را مطرح کنند. به اين صورت هنگام جزءخوانی هر روز اعضای محترم آن آيه و سياق آن را مورد توجّه بيشتر قرار می دهند و با تلاش برای پاسخگويی به پرسشها مسير تدبّر پيرامون آيه را به آسانی طی می کنند.