همزه «ال» «همزه وصل» است. يعنی هرگاه اسمی که با «همزه وصل» شروع می شود در اوّل جمله بيايد، آن همزه تلفّظ می شود. ولی اگر آن اسم در وسط جمله قرار گيرد «همزه وصل» تلفَظ نمی شود و حرف بعد از آن به حرکت حرف آخر کلمه قبل از همزه می چسبد. مانند: « بِسْمِ اللهِ » که «بِسْمِلَّهِ» خوانده می شود.
غالباً بر روی همزه وصل يک صاد کوچک قرار داده می شود: « ٱ ».
لام « ال » هرگاه قبل از برخی از حروف عربی قرار گيرد خوانده نمی شود، حروفی که بعد از لام « ال» خوانده نمی شوند، حروف شمسی نام دارند. و عبارتند از:
« تاء ، ثاء ، دال ، ذال ، راء ، زاء ، سين ، شين ، صاد ، ضاد ، طاء ، ظاء ، لام ، نون .»
حروف شمسی هرگاه پس از «ال» بيايند مشدّد می گردند يعنی دو بار تلفّظ می شوند بار اوّل ساکن و بار ديگر با حرکت قبلی خود. مانند: « اَلرَّحْمَنِ » که « اَرْرَحْمنِ » تلفّظ می شود و «اَلرَّحيمِ» که « اَرْرَحيمِ » تلفّظ می شود. هر يک از اين کلمات در وسط جمله قرار گيرند بدون «الف و لام» تلفّظ می شوند، در حاليکه «الف و لام» آنها نوشته می شود. مانند: «بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحيمِ» که «بِسْمِلَّهِرَّحْمَنِرَّحيمِ» تلفّظ می شود.
ديگر حروف الفبا «حروف قمری» نام دارند و هرگاه اوّل اسمی قرار گيرند که بر سر آن «ال» است تغييری نمی کنند. حروف قمری عبارتند از:
« همزه ، باء ، جيم ، حاء ، خاء ، عين ، غين ، فاء ، قاف ، کاف ، ميم ، هاء ، واو ، ياء .»
لام « ال » قبل از حروف قمری تلفّظ می شود. مانند: « اَلْحَمْدُ »