آموزش مفاهيم آيه « اَلْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ ٱلْعَالَمينَ(حمد/ 2) »
آيه « اَلْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ ٱلْعَالَمينَ » يک جمله است و از چند کلمه و چند ترکيب ساخته شده است و بر روی هم يک معنی واحد دارد.
کلمات اين جمله عبارتند از :
اَلْحَمْدُ = ستايش
لِ = برای، مالِ
اللّهِ = خداوند
رَبِّ = پروردگار
ٱلْعَالَمينَ = جهانيان
اين جمله با « اَلْحَمْدُ » شروع شده است که يک اسم معرفه است. به جمله ای که با اسم شروع شود، جمله اسميّه می گويند. جمله اسميّه در عربی ممکن است از دو اسم تشکيل شده باشد و هيچ فعلی در آن به کار نرفته باشد.
در ترجمه فارسی يک جمله اسميّه عربی که از دو اسم تشکيل شده است بايد از فعل ربطی «است» استفاده شود. در اين گونه موارد گفته نمی شود: «فعل آن حذف شده است».
ترکيبهای اين جمله عبارتند از:
« اَلْحَمْدُ لِلَّهِ » که يک جمله اسميّه است و از دو قسمت مبتدا و خبر تشکيل شده است.
« لِلَّهِ » که از اضافه شدن يک حرف جرّ به يک اسم تشکيل شده است و به آن « جار و مجرور » گفته ميشود.
« اللّهِ رَبِّ » که از ترکيب يک اسم و صفتش تشکيل شده است و به آن «صفت و موصوف » گفته ميشود.
« رَبِّ ٱلْعَالَمينَ » که از اضافه شدن يک اسم به يک اسم ديگر تشکيل شده است و به آن «مضاف و مضافٌ اِلَيْه» گفته ميشود.