بِسمِ اللهِ اَلرَّحمَنِ اَلرَّحيِم
قُلﹾ اَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ (1) مَلِکِ النَّاسِ (2) اِلَهِ النَّاسِ (3) مِن شَرِّالوَسوَاسِ الخَنَّاسِ(4) اَلَّذِی يُوَسوِسُ فِی صُدُورِ النَّاسِ(5) مِنَ الجِنَّةِ وَالنَّاسِ (6)
به نام خدای بخشاينده مهربان
بگو: به پروردگار مردم پناه می برم، (1) فرمانروای مردم، (2) خدای مردم (3) از شرِّ وسوسه وسوسه گر نهانى، (4) آن كه در دلهای مردم وسوسه می كند، (5) خواه از جنيان باشد يا از آدميان. (6)
(ترجمه آيتی)
“An-Nas, or Mankind”
In the name of Allah, The Most gracious, The Most merciful
Say I seek refuge with the Lord and cherisher of mankind (1)
The king (Ruler) of mankind (2)
The God (judge) of mankind (3)
From the mischief of whisperer (of Evil) who withdraws (after his whisper) (4)
Who whispers into the hearts of mankind (5)
Among Jens and among men (6)
(ترجمه عبدالله يوسف)
لغات و معني لغات : Words & Meanings
In
(اين) بِ به
اين کلمه حرف اضافه است. حرف اضافه کلمه ای است که قبل از اسم يا ضمير می آيد تا رابطه آن اسم يا ضمير را با ديگر کلمات جمله نشان دهد. بيشتر به معنی «در» است و قبل از ماه و فصل و سال و قرن، شهرها و کشورها و … به کار می رود. گاهی به معنی «به» است
The
(ذِ) – –
اين کلمه حرف تعريف معين و يک حرف معرفه ساز است. يعنی قبل از اسمهای معرفه به کار می رود. اسم معرفه اسمی است که برای گوينده يا شنونده شناخته شده باشد. اين حرف تعريف کاربردهای ديگری نيز دارد. معادل حرف تعريف معيّن در فارسی يک در اوّل اسم يا «ی» در آخر اسم است. در عربی معادل حرف تعريف «ال» است که قبل از اسم می آيد
Name
(نِيم) اسم نام
Name اسم است . اسم کلمه اي است که براي ناميدن اشخاص و اشياء به کار مي رود. معادل اسم در دستور زبان انگليسي noun است.
Of
(آوﹾ) کسره (ميان مضاف و مضاف اليه می آيد)
Of مانند in يک حرف اضافه است. موارد استفاده متعدّدی دارد و به معنی از، … است. گاهی ميان مضاف و مضاف اليه می آيد و معادل کسره ای است که در فارسی بعد از مضاف می آيد و تعلّق مضاف به مضاف اليه را می رساند.
Allah
(الله) الله خدا
Allah يک اسم خاص يعنی همان لفظ جلاله در زبان عربی است.
The Most
(ذِ مُست) – بسيار
The Most کلمه اي است کمکي ، که براي ساخته شدن صفت عالي مورد استفاده قرار مي گيرد. صفات به سه دسته صفات مطلق، صفات تفضيلي و صفات عالي تقسيم مي شوند. The Most براي ساخته شدن صفت عالي استفاده مي شود. هرگاه بخواهيم درجه صفتي را بين چند نفر يا چند چيز مقايسه کنيم ازصفت عالي استفاده مي کنيم. براي ساختن صفت عالي est ، که معادل کلمه “ترين” در زبان فارسي است، را به آخر صفت مطلق اضافه مي کنيم و قبل از آن حرف تعريف the را مي آوريم. چنانچه صفتي بيش از دو سيلاب داشته باشد به جاي est از the most استفاده مي شود.
Gracious
(گِرِیﹾشِس) الرَّحمن بخشنده
Gracious صفت است. ريشه آن grace است که در حالت فعلي به معناي شکوه بخشيدن ، مفتخر کردن و در حالت اسمي به معناي لطف، محبت و رحمت ايزدي است.
صفت کلمه اي است که قبل از اسم مي آيد وحالت وچگونگي آن را بيان مي کند. .ious پسوندي است که براي ساختن صفت مورد استفاده قرار مي گيرد يعني پسوند صفت ساز است.
The Most
(ذِ مُست) – بسيار
The Most کلمه ای است کمکی، برای ساختن صفت عالی از صفاتی که بيش از دو سيلاب دارند.
Merciful
(مِرﹾسِی فول) الرَّحيم مهربان
Merciful صفت است. ريشه آن mercy است که به معناي بخشندگي، عفو ، ترحّم و رحمت است.
Say
(سِیﹾ) قُل بگو
«to Say» يک مصدر است به معناي گفتن و حرف زدن.say در اينجا يک فعل امر است. هرگاه انجام کار يا عدم انجام کاري را از مخاطب بخواهيم از فعل امر استفاده مي کنيم. در زبان انگليسي براي ساختن فعل امر از مصدر بدون to استفاده مي شود. فعل امر در ابتداي جمله مي آيد.
I
(آی) من (اَنَا مستتر)
«I» ضمير فاعلي براي اول شخص مفرد است. ضمير کلمه اي است که جانشين اسم ظاهر يا معادل آن مي شود تا مانع از تکرار اسم گردد.
ضمير فاعلي جانشين اسمي مي شود که فاعل جمله مي باشد.
Seek Refuge
(سيک رِفيوج) اَعُوذُ پناه مي برم
Seek جستجوکردن اَلبَحث (سيک)
Refugeپناهگاه اَلمَلجَأ (رفيوج)
Seek Refuge فعل است. فعل كلمه اي است كه بر روي دادن حالتي يا انجام كاري در زمان معين دلالت مي كند . فعل در زبان انگليسي بعد از فاعل و قبل از مفعول مي آيد. Seek Refuge يک فعل ترکيبي است که از دو فعل seek و Refuge تشکيل شده است. هر يک از اين دو فعل بطور جداگانه داراي معني مخصوص به خود هستند.
With
(ويت) بِ به
With حرف اضافه است.
The Lord and Cherisher
(ذِ لُرد اَند چِريشِر) رَبّ پروردگار
The Lordخداوند رَبّ (ذِ لُرد)
Lord اسم است. در اينجا به معني خداوند است. چون اسم خاص است، پيش از آن the می آيد.
And (اند) – و
And حرف ربط است. حرف ربط کلمه ای است که دو کلمه يا دو جمله را به هم متّصل مي کند. And در زبان انگليسي مانند حرف عطف در زبان عربی است.
Cherisher (چِريشِر) – پرورنده
Cherisher اسم است. ريشه آن cherish است که در حالت فعلي به معناي عزيز داشتن ، در نظر پروردن است. پسوند er به آن اضافه شده است. در زبان انگليسي براي ساختن اسم فاعل از پسوند er استفاده مي شود. پس cherisher اسم فاعل است.
Of
(آوﹾ) کسره مضاف و مضاف اليه
Of حرف اضافه است.
Mankind
(مَنﹾ کايند) النّاس آدميان، انسان
Man مَنﹾ الرَّجُل، الانسان مرد، انسان
Kind کايند النّوع نوع، جنس
Mankind اسم است. اين کلمه يک اسم ترکيبي است که از دو اسم man و kind تشکيل شده است. هرکدام از اين اسامي بطور جداگانه داراي معاني خاص خود هستند.
Cherisher of mankind (چريشر آوﹾ مَنﹾ کايند)
در زبان انگليسی برای ساختن اضافه ملکی برای اشخاص از `sاستفاده می شود. گاهی نيز از of استفاده می شود که ميان مضاف و مضاف اليه قرار می گيرد و معادل کسره بعد از مضاف در زبان فارسی است.
The king
(ذِ کينگ) مَلِک خدا
The king اسم است. The حرف تعريف معين و king اسم است. King به معناي پادشاه و سلطان است و يک اسم عام مي باشد. در اينجا چون اين کلمه در معناي “خدا” به کار رفته ، اسم خاص شده وقبل از آن از حرف تعريف the استفاده شده است.
The God
(ذِ گاد) اله خدا
The God اسم است. چون God اسم خاص و معرفه است ، قبل از آن از حرف تعريف the استفاده شده است.
From
(فِرام) مِنﹾ از
From حرف اضافه است.
Mischief
(ميس چيف) شَرِّ شرارت
Mischief اسم است.
Whisperer
(ويسپرِر) وَسوَاسِ پچ پچ و وسوسه كننده
Whisperer اسم است. ريشه آن whisper است که در حالت فعلي به معناي نجوا کردن و در گوشي گفتن ، و در حالت اسمي به معناي نجوا ، پچ پچ و صحبت در گوشي است. er پسوندي است که با آن در زبان انگليسي اسم فاعل ساخته مي شود. پس در اينجا whisperer اسم فاعل است.
(of Evil)
(اِويل) وَسوَاسِ شيطان
Evil اسم است.
who withdraws (after his whisper)
که پنهانی وسوسه می کند. اَلخَنَّاس
Withdraws
(ويت درآوز) – صرفنظر كردن
(برای رساندن پنهان بودن صورت شيطان، هنگام گول زدن انسان، به کار رفته است. که در آن معنی واژه خنّاس وجود دارد.)
Withdraw فعل است. در زبان انگليسی هرگاه فاعل فعل مفرد غايب (he , she) باشد، در آخر فعل «s» سوم شخص مفرد می آيد.
Who
(هُو) اَلَّذِي كسيكه
Who ضمير موصولي است. هرگاه صفت بعد از اسم بيايد مي تواند به صورت جمله باشد. جمله اي که صفت قرار مي گيرد جمله وصفي نام دارد و لازم است با ضمير موصولي همراه باشد. ضماير موصولی با توجّه به نقش موصوف در جمله اصلی لفظهای متفاوتی هستند. اگر اسم موصوف، فاعل جمله اصلی باشد از لفظ «who» استفاده می شود. برای توصيف مفعول از «whom» ، برای توصيف اشياء يا حيوانات چه در فاعل و چه در مفعول از «which» و «that» استفاده می شود. ضمير موصولی برای مکان «where» ، ضمير موصولی برای زمان «when» و ضمير موصولی برای صفت ملکی «whose» است. ضماير موصولی مانع از تکرار اسمهايی هستند که توصيف می شوند. چون ضمير موصولی قبل از جمله وصفی می آيد، دو جمله را به يکديگر وصل می کند. who از تکرار اسمی که فاعل جمله است جلوگيری می کند. از ويژگيهای who آنکه : 1) معادل “که” در زبان فارسي است. 2) برای انسان به کار می رود و حالت فاعلی دارد. 3) بعد از آن هميشه فعل می آيد.
Whisper
(ويسپر) يُوَسوِسُ نجوا كردن
Whisper فعل است.
Into
(اين تو) فِي درون، در
Into حرف اضافه است.
Hearts
(هارﹾتز) صُدوُرِ دل/قلب
Heart اسم است. برای جمع بستن بيشتر اسمها در زبان انگليسی يک « s » به آخر اسم اضافه می شود.
Among
(اَ مانگ) مِن ميان/از بين
Among حرف اضافه است.
Jens
(جِنزﹾ) اَلجِنَّهِ جن
Jen اسم خاص است. با «s» جمع بسته شده است
Men
(مِن) اَلنَّاس انسان
Men اسم است. men جمع man به معنی مرد است که گاهی به معنی انسان ، بشر نيز به کار می رود. در زبان انگليسی برخی از اسمها با تغيير حروف صدادارشان به جمع تبديل می شوند. مانند man که با تغيير حرف a به e جمع بسته شده است.