فرهنگ الفاظ نهج البلاغه ما - مش

پرينت
دسته: بدون گروه بندی
نمایش از پنج شنبه, 20 بهمن 1390 نوشته شده توسط فرشته (زهرا) بصراوی
خروجی PDFخروجی HTML

 

«مَا» = ممكن است اسم موصول باشد، در اين صورت معني آن: آنچه، چيزي كه است. و ممكن است «مَا» حرف مصدري يا موصول حرفي باشد، در اين صورت جمله پس از آن فعليّه و در محلّ مصدر است. (خطبه1)

«مَاء» = آب(خطبه1)

«مَائِر» = اسم فاعل از مَارَ، جنبيده، روان، متحرّك(خطبه1)

«مَأْثُور» = اسم مفعول، ثلاثي مجرّد از ريشه اَثَرَ، سخني كه خلف از سلف روايت كند. (خطبه2)

«مَاْخُوذ» = اسم مفعول، ثلاثي مجرّد، گرفته شده(خطبه1)

«مَأخُوذ» = اسم مفعول، مجرّد، گرفته شده، پذيرفته شده، عهد شده، ملزم شده. (خطبه1)

«مَارِقَة» = مؤنّث مَارِق: اسم فاعل، خارج شده(خطبه1)

«مَال» = ماضی ثلاثی مجرّد از ميل اجوف يايی، «مالَ –ِ مَيلاً و تَميالاً و مَيلاناً و مَيلُولَةً و مَمالاً و مَميلاً: بازگشت.- دوست داشت، گرايش يافت.- برگشت و منحرف شد. (خطبه 3)

«مَال» = مال، دارايی، ثروت، مال، ج: اَمْوال (خطبه 3)

«مُبَايَعَة» = مصدر باب مفاعله، از بيع (اجوف يايی)، «بَايَعَ مُبَايَعَةً و بِياعاً : وارد معمله شد، پيمان بست، بيعت کرد.» بيعت کردن (خطبه 3)

«مُبَايَن» = اسم مفعول، مفاعَلَة، جدا شده (خطبه1)

«مُبَيِّن» = اسم فاعل، تفعيل از بَيَنَ، آشكار كننده، روشن كننده، آشكار، روشن(خطبه1)

«مُتَبَايِنَة» = مؤنّث اسم فاعل، تفاعُل، متفاوت، دور از هم. (خطبه1)

«مَتْجَر» = اسم مكان، مجرّد از تَجَرَ –ُ ، تجارتخانه. به معناي تِجَارَة: بازرگاني كردن. (خطبه1)

«مُتَرَاكِم» = اسم فاعل، تفاعل،گِرد آمده، انبوه شده(خطبه1)

«مُتَشَابِه» = اسم فاعل، تفاعُل، آيه­اي از قرآن كه متضمّن چندين معني باشد، بر خلاف محكم. (خطبه1)

«مُتَشَتِّتَة» = مؤنّث اسم فاعل، تَفَعّل، پراكنده(خطبه1)

«مُتَعَادِيَة» = مؤنّث اسم فاعل، تفاعُل، دور از هم(خطبه1)

«مُتَفَرِّقَة» = مؤنّث اسم فاعل، تَفَعُّل، پراكنده، متفرّق(خطبه1)

«مُتَّقِين» = جمع مذکّر سالم مُتَّقِی : با تقوا، پرهيزگار، اسم فاعل از ريشه وقی، باب افتعال، «اِتَّقَی اِتِّقَاءً : پرهيزگار و متّقی شد. اصل آن اِوْتَقَی است که واو به تاء قلب و در آن ادغام شده است،» (خطبه 3)

«مُتَلَاطِم» = اسم فاعل، تفاعل، به هم خورنده (خطبه1)

«مُتَلَفِّعُونَ» = جمع اسم فاعل، تَفَعُّل، خود را پوشانده، به خود پيچيده. (خطبه1)

«مَتْن» = مصدر، پُشت، مذكّر و مؤنّث است. (خطبه1)

«مُتَوَحِّد» = اسم فاعل از تفعّل، يکتا، يگانه (خطبه1)

«مَتَی» = هنگامی که، هرگاه، هر زمان. اسم شرط است و دو فعل را مجزوم می کند. گاهی اسم استفهام است به معنی کِی؟ چه وقت؟ (خطبه 3)

«مُثْبَت» = اسم مفعول، اِفْعَال، ثابت شده، شناخته شده. (خطبه1)

«مَثُلَات» = جمع مؤنّث مَثُلَة : عذابي كه به نسلهاي پيشين رسيده و موجب پند و عبرت است. (خطبه2)

«مَثُلَتْ» = ماضی، مجرّد، مؤنّث غائب، برخاست. (خطبه1)

«مُجْتَمِعِينَ» = اسم فاعل جمع مذکّر سالم، باب افتعال از ريشه جمع، «اِجْتَمَعَ اِجْتِماعاً الْقَوْمُ = آن قوم گرد آمدند». گرد آمدگان، اجتماع کنندگان (خطبه 3)

«مُجْتَهِدُونَ» = اسم فاعل، تلاشگران (خطبه1)

«مَجْرَا» = اسم مكان از جَرَي، گذرگاه (خطبه1)

«مُجْمَل» = اسم مفعول، اِفْعَال، خلاصه، بدون توضيح، غير روشن. (خطبه1)

«مَحَارِم» = جمع مكسّر مَحْرَم، مَحْرَمَة و مَحْرُمَة، حرام . (خطبه1)

«مَحَجَّة» = راه راست، جادّه، مقصد، مَحَجَّة الطَّريق = نشانه­هاي راه(خطبه1)

«مَحْدُود» = اسم مفعول از حَدَّ، مجرّد، مقيّد، محصور، محروم، داراي حدّ و اندازه(خطبه1)

«مَحْدُود» = اسم مفعول، داراي حدّ و اندازه(خطبه1)

«مَحْفُوظ» = اسم مفعول از حَفِظَ، حفاظت شده(خطبه1)

«مُحْكَم» = اسم مفعول، اِفْعَال، استوار و ثابت، پابرجا، مِنْ آيَاتِ القرآن : آيات محكم قرآن، آياتي كه شنونده نيازمند به تأويل آنها نباشد. (خطبه1)

«مَحَلِّ» = محلّ، مکان، جايگاه، اسم مکان از ريشه حَلَّ، «حَلّ –ُ حُلُولاً = فرود آمد.»، ج: محالّ (خطبه 3)

«مَحَلَّة» = محلّ، منزلگاه، جاي فرود آمدن مردم(خطبه1)

«مُحَمَّد» = اسم عَلَم، نام پيامبر گرامي اسلام(خطبه1)

«مِحْنَة» = از ريشه محن، بلا و رنجی که انسان با آن مورد آزمايش قرار می گيرد. ج: مِحَن (خطبه 3)

«مُحِيط» = اسم فاعل، اِفعال، احاطه يافته (خطبه1)

«مُخْتَلِفَات» = جمع مُخْتَلِفَة، ناسازگاريها (خطبه1)

«مُخْتَلِفَة» = مؤنّث اسم فاعل، افتعال، گوناگون، متنوّع(خطبه1)

«مُخْتَلِفُون» = جمع مذكّر مُخْتَلِف: اسم فاعل، جابجا كنندگان(خطبه1)

«مَخْرَج» = مصدر، اسم مكان، ثلاثي مجرّد، جاي بيرون رفتن، برونشو(خطبه2)

«مَخَضَ» = ماضي، مجرّد، تكان داد. (خطبه1)

«مَخْض» = مصدر، مجرّد، تكان دادن(خطبه1)

«مَخَضَتْ» = ماضي، مؤنّث غائب، تكان داد. (خطبه1)

«مُدَّة» = مدّت، زمان، وقت، پايان زمان، مدّت معيّن (خطبه 3)

«مِدْحَة» = مصدر، ستايش(خطبه1)

«مَدْحَرَة» = مصدر، ثلاثي مجرّد از ريشه دَحَرَ، رفتن ، دور شدن ، دور كردن، راندن (خطبه2)

«مُرَافَقَة» = مصدر، مُفَاعَلَة، رفاقت و همراهي(خطبه1)

«مُرَبّ» = مصدر ميمي از اَرَبَّ، اِفعال، ماندن(خطبه1)

«مُرَخَّص» = اسم مفعول، تفعيل، اجازه داده شده، رخصت داده شده. (خطبه1)

«مَرَدّ» = مصدر، مجرّد، بازگردانيدن(خطبه1)

«مُرْسَل» = اسم مفعول، اِفْعَال، آزاد، حَدِيث مُرْسَل : حديثي كه راوي نام صحابه را كه حديث را از وي شنيده نقل نكند و مستقيماً نام معصوم عَلَيْه­السَّلام را بياورد. نَثْر مُرسَل : نثري كه مقيّد به سجع نباشد. شِعْر مُرْسَل : شعري كه مقيّد به يك قافيه نباشد، شعر آزاد. (خطبه1)

«مُرْسَل» = اسم مفعول، اِفعال، فرستاده شده. (خطبه1)

«مَرْضَاة» = مصدر مجرّد از ريشه رَضِيَ ، برگزيدن ، گزينش، پذيرش(خطبه2)

«مَرْفُوع» = اسم مفعول از رَفَعَ، بالا بُرده شده(خطبه1)

«مَرَقَتْ» = ماضی، مفرد مؤنّث غائب از مرق، «مَرَقَ -ُ مُرُوقاً مِنَ الدِّينِ= به سبب پذيرفتن کيش نو يا گمراهي از دين خود خارج شد.» خروج کرد. (خطبه 3)

«مُزَايَلَة» = مصدرمُفَاعَلَة، از زَالَ، گسيختگی(خطبه1)

«مَسّ» = مصدر از ثلاثی مجرّد، «مَسَّ -َ مَسّاً : دست ماليد، رسيد» ، دسترسی، رسيدن (خطبه 3)

«مَسَائِل» = جمع مکسّر مَسئَلَة: مصدر ثلاثی مجرّد از سأل (مهموز العين) «سَألَ -َ سُؤالاً و مَسْألَةً = پرسيد.»، حاجات، نيازها، درخواستها، پرسشها (خطبه 3)

«مَسَالِك» = جمع مكسّر مَسْلَك : راه (خطبه2)

«مُسَبِّحُونَ» = جمع مُسَبِّح: اسم فاعل، تسبيح كنندگان(خطبه1)

«مُسْتَطِير» = اسم فاعل، استفعال، پراكنده، فروزان(خطبه1)

«مُسْتَقْبَل» = اسم مفعول، استفعال، روبرو شده، آينده(خطبه1)

«مَسْطُور» = اسم مفعول، ثلاثي مجرّد، نوشته شده(خطبه2)

«مَشَامّ» = بوها(خطبه1)

«مُشَبِّه» = اسم فاعل، تفعيل، شبيه كننده، همانند كننده(خطبه1)

«مَشْهُور» = اسم مفعول، ثلاثي مجرّد، معروف، مشهور(خطبه2)

«مَشْهُورَة» = مؤنّث اسم مفعول، ثلاثي مجرّد، معروف، مشهور(خطبه1)

«مُشِير» = اسم فاعل، اِفْعال، نشان دهنده، اشاره كننده(خطبه1)

جدیدترین اخبار

  • چاپ جلد دوّم کتاب «بيان و شرح نهج البلاغه» 1401

    جلد دوّم کتاب « بيان و شرح نهج البلاغه »  نوشته فرشته (زهرا) بصراوی توسّط انتشارات نامه مکتب الزّهراء سلام الله عليها به چاپ رسيد. اين کتاب در سه بخش «بيان و شرح» ، «جدول اعراب الفاظ» و «معنی فارسی الفاظ» ارائه می شود. جلد دوّم اين کتاب به خطبه های 16 تا 25 اختصاص دارد. پيش از اين پانزده خطبه اوّل در جلد اوّل اين کتاب به چاپ رسيده است.

     

    کتاب « بيان و شرح نهج البلاغه »  نوشته فرشته (زهرا) بصراوی توسّط انتشارات نامه مکتب الزّهراء سلام الله عليها به چاپ رسيد. اين کتاب در سه بخش «بيان و شرح» ، «جدول اعراب الفاظ» و «معنی فارسی الفاظ» ارائه می شود. جلد اوّل به پانزده خطبه اوّل  اختصاص دارد.

     
  • چاپ کتاب راه روشن

    کتاب « راه روشن، جلد دوّم، انسان شناسی و جامعه سازی »  نوشته فرشته (زهرا) بصراوی توسّط انتشارات نامه مکتب الزّهراء سلام الله عليها به چاپ رسيد. اين کتاب تفسيری از آيات چهل تا نود و يک سوره بقره است که به شيوه تدبّر در قرآن کريم تهيّه شده است. در اين کتاب علاوه بر نظرات ملاصدرای شيرازی ره ، امام خمينی ره و علامه طباطبايی ره از نظرات  شيخ طوسی ره نيز استفاده شده است. 

     

    جلد اوّل اين کتاب با عنوان « راه روشن، انسان شناسی و خودسازی »  نوشته فرشته (زهرا) بصراوی پيش از اين توسّط انتشارات نامه مکتب الزّهراء سلام الله عليها به چاپ رسيده بود. اين کتاب تفسيری از سوره حمد و چهل آيه اوّل سوره بقره است که به شيوه تدبّر در قرآن کريم تهيّه شده است. در اين کتاب به ويژه در دو فصل ششم و هفتم بسيار از نظرات ملاصدرای شيرازی ره ، امام خمينی ره و علامه طباطبايی ره استفاده شده است. 

     

    چاپ کتاب مقدّمه ای بر فرهنگ اسلامی

    کتاب مقدّمه ای بر فرهنگ اسلامی در دو جلد توسّط انتشارات نامه مکتب الزّهراء سلام الله عليها به چاپ  رسيد. مدير سايت محقّق و مؤلّف اين کتاب است. جلد اوّل اين کتاب مشتمل بر کلّيّات فرهنگ شناسی، مبانی فرهنگ اسلامی، عناصر و مؤلّفه های فرهنگ اسلامی ناشی از دانشها و عقايد و باورهای اسلامی است. عناصر و مؤلّفه های فرهنگ اسلامی ناشی از قوانين حقوقی و اخلاقی اسلام در جلد دوّم اين کتاب ارائه شده است. شاخصهای توسعه فرهنگ اسلامی يکبار در ذيل هر يک از مؤلّفه های مربوطه آمده است و يکبار به طور کامل در انتهای جلد دوّم ارائه شده است. شاخصهای توسعه فرهنگ اسلامی ارائه شده در اين کتاب با بهره گيری از منابع اسلامی تهيّه و پيشنهاد شده است. مهمترين نکته قابل توجّه در اين کتاب تبيين رابطه دين و فرهنگ است. از آنجا که فرهنگ شناسان دين را يکی از عناصر فرهنگ به شمار می آورند. جايگاه دين الهی و رابطه آن با فرهنگ همواره ناشناخته مانده هرگز توضيح داده نشده بود. در اين کتاب با استناد به آيات قرآن کريم دين به دو معنا تعريف می شود. يکی دين الهی که مجموعه ای از معارف و دستورالعمهای نازل شده از جانب خداوند است و ديگری دين بشری که مجموعه عقايد و باورها و الگوها و روشها و آيين و رسوم مذهبی است که از طرف پيراوان هر يک از اديان الهی يا اديان بشری ارائه می شود. دين با معنای اوّل يعنی دين الهی ريشه فرهنگ است که از طرف فرهنگ شناسان مغفول واقع شده است و دين بشری با توجّه به تعاريف فرهنگ شناسان از فرهنگ عين يا بخشی از فرهنگ هر يک از جوامع بشری است.

     

    چاپ کتاب جامعه شناسی دفاع مقدّس و فرهنگ ايثارگری

     

    کتاب جامعه شناسی دفاع مقدّس و فرهنگ ايثارگری نوشته دکتر سيّد مهدی آقاپور توسّط انتشارات نامه مکتب الزّهراء سلام الله عليها به چاپ رسيد.

     

      

     

     تلفن ثابت مؤسّسه : 02633412673 - دورنگار 02633412673 تلفن همراه: 09126650828 آدرس: بلوار امام خمينی (ره) (بلوار ارم) خيابان 309، پلاک 92، واحد 9

     

     
  • «چاپ کتاب نقد و بررسی « شبهه تأثيرپذيری قرآن کريم از فرهنگ زمانه

    کتاب « نقد و بررسی شبهه تأثيرپذيری قرآن کريم از فرهنگ زمانه »  نوشته نرجس خاتون انصاری توسّط انتشارات نامه مکتب الزّهراء سلام الله عليها به چاپ رسيد. در اين کتاب با ادله کافی عدم تأثيرپذيری قرآن کريم اثبات می گردد. همچنين شبهه های پيرامون اين موضوع مطرح و پاسخگويی می شود.

     

     

     
فرهنگ الفاظ نهج البلاغه ما - مش
Templates Joomla 1.7 by Wordpress themes free

طراحی سایت: شرکت شبدیز