فرهنگ الفاظ نهج البلاغه غا - قي

پرينت
دسته: بدون گروه بندی
نمایش از پنج شنبه, 20 بهمن 1390 نوشته شده توسط فرشته (زهرا) بصراوی
خروجی PDFخروجی HTML

 

«غَابِر» = اسم فاعل، مجرّد، گذشته، باقي، مانده(خطبه1)

«غَارِب» = ميان دو شانه و گردن - بالاي هر چيزي. ج = غَوارِب (خطبه 3)

«غَالِي» = اسم فاعل، ثلاثي مجرّد از ريشه غلو، غلو كننده. از حدّ گذرنده. افراط كننده. (خطبه2)

«غَرَائِز» = جمع مكسّر غَرِيزة، سرشتها (خطبه1)

«غَرَّزَ» = ماضي، تفعيل، قرار داد، فرو برد (خطبه1)

«غُرُور» = مصدر، ثلاثي مجرّد از غَرَّ، فريب، باطل، سخنان بيهوده(خطبه2)

«غُفْرَان» = مصدر، مجرّد، بخشيدن، آمرزش (خطبه1)

«غَفْلَة» = مصدر، فراموشي، بي­خبري (خطبه1)

«غَلَبَتْ» = ماضی، مجرّد، مؤنّث غائب، چيره شد، غلبه يافت. (خطبه1)

«غَنَم» = گوسفند، [مفرد از لفظ خود ندارد، مفرد آن شاة است] ج: اَغْنام و غُنُوم و اَغانِم

«غَنِيّ» = بي­نياز، ثروتمند، مالدار، ج: اَغْنِياء (خطبه1)

«غَوَامِض» = جمع مكسّر غَامِض : نامفهوم و پوشيده، دشوار و نامعلوم. (خطبه1)

«غَوْص» = مصدر، عمق، ژرفا(خطبه1)

«غَيْر» = اسم معرب، غير، جز، مگر(خطبه1)

«فَ» = حرف عطف يا رابط جواب شرط            (خطبه1)

«فَاتِحَة» = اسم، مؤنّث فَاتِح : اسم فاعل ، آغاز(خطبه2)

«فَاعِل» = اسم فاعل از فَعَلَ، انجام دهنده (خطبه1)

«فَاقَة» = فقر و تنگدستي(خطبه2)

«فَتْرَة» = سستي و شكستگي(خطبه1)

«فَتَقَ» = ماضي، مجرّد، شكافت. (خطبه1)

«فَتْق» = مصدر، مجرّد، شكاف(خطبه1)

«فَتْل» = تافته، مصدر ثلاثی مجرّد، «فَتَلَ –ُ فَتْلاً: تافت» (خطبه 3)

«فِتَن» = جمع مكسّر فِتْنَة : آزمايش، پريشاني، انديشه­هاي بد، شورش(خطبه2)

«فَتِيق» = فَعيل به معني اسم مفعول، شكافته(خطبه1)

«فُجُور» = مصدر، ثلاثي مجرّد، دروغ، گناه، كار ناشايست(خطبه2)

«فَرَائِص» = جمع مكسّر فَرِيصَة : گوشت پاره ميان پهلو و كتف كه در وقت ترسيدن بلرزد. (خطبه2)

«فَرَائِض» = جمع مكسّر فَرِيضَة، واجب­ها، سهم­الارث­ها، اَصْحَابُ الْفَرَائِض = وارثاني كه از ارث سهمي دارند. (خطبه1)

«فَرَضَ» = ماضي، مجرّد، واجب كرد. (خطبه1)

«فَرْض» = مصدر، مجرّد، واجب گردانيدن (خطبه1)

«فَرَغَ» = ماضی ثلاثی مجرّد، «فَرَغَ -َ -ُ فَراغاً و فُرُوغاً الرَّجُلُ مِنَ الْعَمَلِ : مرد از کار خلاصی يافت.» رهايی يافت، آسايش يافت.

«فَساد» = مصدر ثلاثی مجرّد از ريشه فسد، «فَسَدَ -ُ فَساداً = فاسد شد.» به ستم گرفتن، تباهی، خرابی،- قحطی و خشکسالی (خطبه3)

«فُصُول» = مکسّر فَصْل، محلّ پيوند دو استخوان(خطبه1)

«فَضَاء» = مصدر، مجرّد، فضا(خطبه1)

«فَضَائِل» = جمع مكسّر فَضِيلَة : افزون از نياز، باقيمانده، مستحب(خطبه1)

«فَطَرَ» –ُ فَطْراً = آفريد، به وجود آورد. (خطبه1)

«فِطْرَة» = آفرينش، سرشت، طبع (خطبه1)

«فِطَن» = جمع مكسّر فِطْنَة، زيركيها (خطبه1)

«فَقْد» = مصدر، ثلاثي مجرّد، نبودن. (خطبه1)

«فِكَر» = مکسّر فِکْرَة، انديشه(خطبه1)

«فُلَان» = کنايه است بر اسم مرد. اگر ال بر سر آن بيايد کنايه است از اسم غير ذوی العقول

«فَلَقَ» = ماضی، ثلاثی مجرّد، «فَلَقَ –ُ فَلْقاً» شکافت، آشکار گردانيد. (خطبه 3)

«فَلَك» = مصدر، مجرّد، فلك، جاي گردش ستارگان(خطبه1)

«فَوْق» = ظرف مكان، بالا، برتر، بيش (خطبه1)

«فِي» = حرف جرّ، در(خطبه1)

«قَائِلُونَ» = جمع قَائِل: اسم فاعل، گويندگان (خطبه1)

«قَائِم» = اسم فاعل، مجرّد از قَوَمَ، استوار، برپا(خطبه1)

«قَائِمَة» = مؤنّث قَائِم اسم فاعل، استوار، برقرار(خطبه1)

«قَاصِفَة» = مؤنّث قَاصِف، باد سخت (خطبه1)

«قَالَ» = ماضی، ثلاثی مجرّد از قول (اجوف واوی)، «قَالَ -ُ قَوْلاً» گفت، به زبان آورد. (خطبه 3)

«قَالَ» = ماضي،ثلاثی مجرّد، گفت. (خطبه1)

«قَالُوا» = ماضی، جمع مذکّر از قول (اجوف واوی)، ثلاثی مجرّد، گفتند. (خطبه 3)

«قَامَ» = ماضی ثلاثی مجرّد از ريشه قوم، برخاست و ايستاد. به عهده گرفت، (خطبه 3)

«قَامَ» = ماضی، از قوم (اجوف واوی)، ثلاثی مجرّد، برخاست و ايستاد. - قَامَ اِلَيهِ : بر خاست و به سوی او متمايل شد. (خطبه3)

«قَامَ» = ماضي، ثلاثي مجرّد، اجوف واوي، برخاست و ايستاد، برقرار شد. برپاشد. (خطبه2)

«قَبَضَ إِلَيْهِ» = به سوي خود بُرد. (خطبه1)

«قَبَضَ» = ماضي، ثلاثي مجرّد، گرفت، بست. (خطبه1)

«قَبْل» = ظرف زمان، پيش، در صورت مضاف بودن معرب است و در صورت مضاف نبودن مبني بر ضمّ است. قبل، پيش (خطبه1)

«قِبْلَة» = خانه كعبه(خطبه1)

«قَدْ» = حرف تحقيق، به تحقيق(خطبه1)

«قَدْ» = با فعل ماضی يا مفيد معنای تحقيق است، يا فعل ماضی را به زمان حال تقريب می کند. در صورتی که جواب قسم جمله فعليّه و فعل آن ماضی مثبت باشد، بعد از لام جواب قسم می آيد و مفيد معنای تحقيق است. (خطبه 3)

«قُدْرَة» = توانايي، قدرت(خطبه1)

«قَذیً» = خرده کاه و مانند آن که در چشم افتد. خاشاک. ج: اَقْذاء(خطبه 3)

«قِرَاءَة» = مصدر ثلاثی مجرّد از قرأ، «قَرَأ -َ -ُ قَرءاً و قِراءَةً و قُرْآناً : خواند، مطالعه کرد.» خواندن، مطالعه کردن (خطبه 3)

«قَرَائِن» = جمع مكسّر قَرِينة، همدمها، حقايق(خطبه1)

«قَرَّتْ» = ماضی مؤنّث، ثلاثی مجرّد از قرر، «قَرَّ -ِ قَريراً ت الحَيَّةُ = مارآواز داد.- ت الدُّجاجَةُ= صداي مرغ بريده شد.» فرو نشست. (خطبه 3)

«قَرَنَ» = ماضي،ثلاثي مجرّد، همتا قرار داد. (خطبه1)

«قُرُون» = جمع مكسّر قَرْن، صد سال، يك نسل از مردم(خطبه1)

«قَسَطَ» = ماضی، ثلاثی مجرّد، «قَسَطَ –ُ قَسطاً ه حَقَّهُ = بر او در اداي حقّش ستم روا داشت.»، «قَسَطَ-ِ قُسُوطاً = ستم کرد و از حق برگشت.» (خطبه 3)

«قَضَاء» = مصدر، حكم، داوري، قسمت (خطبه1)

«قَطُّ» = ظرف زمان برای استغراق گذشته است و تنها در جمله منفی می آيد و مبنی بر ضمّ است. هرگز (خطبه 3)

«قُطْب» = آهني که در وسطِ سنگِ زيرينِ آسيا راست ايستاده و سنگ رويين به دور آن مي گردد، ستونه آهني آسيا، ج = قُطوب و اَقطاب و قِطَبَة (خطبه 3)

«قِلَّة» = مصدر، كمي، ضدّ كَثْرَة(خطبه1)

«قَمَر» = ماه(خطبه1)

«قَوَائِم» = جمع مكسّر قَائمَة: مؤنّث قَائِم، پايه­ها(خطبه1)

«قَوْل» = مصدر ثلاثی مجرّد، گفته، سخن. ج: اَقْوال و اَقاويل(خطبه 3)

«قَوْم» = گروه مردان، ج: اَقْوَام، خويشاوندان، ملّت، خَلق (خطبه 3)

«قَوْم» = ملّت، خلق. گروهي از مردم كه داراي زبان و سنّتها و فرهنگ و منافع مشترك باشند. (خطبه2)

«قِيَام» = مصدر ثلاثی مجرّد از ريشه قوم، «قَامَ -ُ قَوْماً و قَوْمَةً و قِياماً و قَامَةً = برخواست و ايستاد، برقرار شد.» برقراری، برپايی، ايستادن (خطبه 3)

«قِيلَ» = فعل ماضی مجهول از ريشه قول (اجوف واوی)، (ضمّه قاف در قُوِلَ افتاده ساکن می شود، سپس کسره واو به آن منتقل می گردد «قِوْل» سپس واو ساکن ماقبل مکسور قلب به ياء می شود قِيلَ») گفته شد. (خطبه 3)

جدیدترین اخبار

  • چاپ جلد دوّم کتاب «بيان و شرح نهج البلاغه» 1401

    جلد دوّم کتاب « بيان و شرح نهج البلاغه »  نوشته فرشته (زهرا) بصراوی توسّط انتشارات نامه مکتب الزّهراء سلام الله عليها به چاپ رسيد. اين کتاب در سه بخش «بيان و شرح» ، «جدول اعراب الفاظ» و «معنی فارسی الفاظ» ارائه می شود. جلد دوّم اين کتاب به خطبه های 16 تا 25 اختصاص دارد. پيش از اين پانزده خطبه اوّل در جلد اوّل اين کتاب به چاپ رسيده است.

     

    کتاب « بيان و شرح نهج البلاغه »  نوشته فرشته (زهرا) بصراوی توسّط انتشارات نامه مکتب الزّهراء سلام الله عليها به چاپ رسيد. اين کتاب در سه بخش «بيان و شرح» ، «جدول اعراب الفاظ» و «معنی فارسی الفاظ» ارائه می شود. جلد اوّل به پانزده خطبه اوّل  اختصاص دارد.

     
  • چاپ کتاب راه روشن

    کتاب « راه روشن، جلد دوّم، انسان شناسی و جامعه سازی »  نوشته فرشته (زهرا) بصراوی توسّط انتشارات نامه مکتب الزّهراء سلام الله عليها به چاپ رسيد. اين کتاب تفسيری از آيات چهل تا نود و يک سوره بقره است که به شيوه تدبّر در قرآن کريم تهيّه شده است. در اين کتاب علاوه بر نظرات ملاصدرای شيرازی ره ، امام خمينی ره و علامه طباطبايی ره از نظرات  شيخ طوسی ره نيز استفاده شده است. 

     

    جلد اوّل اين کتاب با عنوان « راه روشن، انسان شناسی و خودسازی »  نوشته فرشته (زهرا) بصراوی پيش از اين توسّط انتشارات نامه مکتب الزّهراء سلام الله عليها به چاپ رسيده بود. اين کتاب تفسيری از سوره حمد و چهل آيه اوّل سوره بقره است که به شيوه تدبّر در قرآن کريم تهيّه شده است. در اين کتاب به ويژه در دو فصل ششم و هفتم بسيار از نظرات ملاصدرای شيرازی ره ، امام خمينی ره و علامه طباطبايی ره استفاده شده است. 

     

    چاپ کتاب مقدّمه ای بر فرهنگ اسلامی

    کتاب مقدّمه ای بر فرهنگ اسلامی در دو جلد توسّط انتشارات نامه مکتب الزّهراء سلام الله عليها به چاپ  رسيد. مدير سايت محقّق و مؤلّف اين کتاب است. جلد اوّل اين کتاب مشتمل بر کلّيّات فرهنگ شناسی، مبانی فرهنگ اسلامی، عناصر و مؤلّفه های فرهنگ اسلامی ناشی از دانشها و عقايد و باورهای اسلامی است. عناصر و مؤلّفه های فرهنگ اسلامی ناشی از قوانين حقوقی و اخلاقی اسلام در جلد دوّم اين کتاب ارائه شده است. شاخصهای توسعه فرهنگ اسلامی يکبار در ذيل هر يک از مؤلّفه های مربوطه آمده است و يکبار به طور کامل در انتهای جلد دوّم ارائه شده است. شاخصهای توسعه فرهنگ اسلامی ارائه شده در اين کتاب با بهره گيری از منابع اسلامی تهيّه و پيشنهاد شده است. مهمترين نکته قابل توجّه در اين کتاب تبيين رابطه دين و فرهنگ است. از آنجا که فرهنگ شناسان دين را يکی از عناصر فرهنگ به شمار می آورند. جايگاه دين الهی و رابطه آن با فرهنگ همواره ناشناخته مانده هرگز توضيح داده نشده بود. در اين کتاب با استناد به آيات قرآن کريم دين به دو معنا تعريف می شود. يکی دين الهی که مجموعه ای از معارف و دستورالعمهای نازل شده از جانب خداوند است و ديگری دين بشری که مجموعه عقايد و باورها و الگوها و روشها و آيين و رسوم مذهبی است که از طرف پيراوان هر يک از اديان الهی يا اديان بشری ارائه می شود. دين با معنای اوّل يعنی دين الهی ريشه فرهنگ است که از طرف فرهنگ شناسان مغفول واقع شده است و دين بشری با توجّه به تعاريف فرهنگ شناسان از فرهنگ عين يا بخشی از فرهنگ هر يک از جوامع بشری است.

     

    چاپ کتاب جامعه شناسی دفاع مقدّس و فرهنگ ايثارگری

     

    کتاب جامعه شناسی دفاع مقدّس و فرهنگ ايثارگری نوشته دکتر سيّد مهدی آقاپور توسّط انتشارات نامه مکتب الزّهراء سلام الله عليها به چاپ رسيد.

     

      

     

     تلفن ثابت مؤسّسه : 02633412673 - دورنگار 02633412673 تلفن همراه: 09126650828 آدرس: بلوار امام خمينی (ره) (بلوار ارم) خيابان 309، پلاک 92، واحد 9

     

     
  • «چاپ کتاب نقد و بررسی « شبهه تأثيرپذيری قرآن کريم از فرهنگ زمانه

    کتاب « نقد و بررسی شبهه تأثيرپذيری قرآن کريم از فرهنگ زمانه »  نوشته نرجس خاتون انصاری توسّط انتشارات نامه مکتب الزّهراء سلام الله عليها به چاپ رسيد. در اين کتاب با ادله کافی عدم تأثيرپذيری قرآن کريم اثبات می گردد. همچنين شبهه های پيرامون اين موضوع مطرح و پاسخگويی می شود.

     

     

     
فرهنگ الفاظ نهج البلاغه غا - قي
Templates Joomla 1.7 by Wordpress themes free

طراحی سایت: شرکت شبدیز