ترجمه فصل هفتم خطبه1
ترجمه فارسي فصل هفتم خطبه 1
تا اينكه خداوند سبحان محمّد رسول خدا صَلَّي اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ را، به منظور وفا كردن به وعده اش و پايان يافتن پيامبريش، مبعوث فرمود، در حاليكه پيمانش از پيامبران ستانده شده، نشانه هايش شهرت يافته، ولادتش مبارك شده بود، و مردم در آن هنگام كيشهاي مختلف، و اميال پراكنده، و فرقه هاي جدا از هم بودند: يا شبيه كننده خداوند به مخلوقاتش، يا انكار كننده اسمهاي خداوند، يا شريك آورنده براي خداوند بودند. خداوند مردم را به واسطه خاتم النّبيين از گمراهي به هدايت كشاند، و به سبب منزلتش از ناداني رهايي بخشيد. سپس ديدار خود را براي محمّد صَلَّي اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ برگزيد، و آنچه نزد خود داشت را براي او پسنديد، و از ماندن در دنيا بركنارش داشت، و بزرگداشت او را بر بودن در سختي اين دنيا ترجيح داد، پس پيامبر صَلَّي اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ را، در حاليكه گرامي بود، نزد خود بُرد. و پيامبر صَلَّي اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ مانند ميراث گذاشتن پيامبران در ميان امّتهاي خود در ميان شما ميراث گذاشت، زيرا آنان امّتهاي خود را بدون راهي روشن، و نشاني استوار، بي راهنما رها نمي كنند:
كتاب پروردگارتان را در ميان شما باقي گذاشت، در حاليكه حلال و حرام آن، و واجب و مستحبّ آن، و ناسخ و منسوخش، و تخفيف داده شده و كاملش، و خاصّ و عامش، و پندها و مثلهايش، و مطلق و مقيّدش، و محكم و متشابهش را روشن كرده است. مجمل آن را تفسير كرده، و نامفهومش را روشن نموده است: از آنچه درباره دانستن آن پيمان گرفته شده، تا آنچه در ندانستن آن بر بندگان وسعت داده شده است. و از احكامي كه در قرآن وجوب آن اثبات شده، و نسخ آن در سنّت معلوم است، و تا احكامي كه عمل كردن به آن از منظر سنّت واجب، و ترك آن در كتاب مجاز است، و از احكامي كه در وقت خود واجب است، و در آينده اش واجب نيست. و حرامهاي آن از هم جدا شده است، از گناه كبيرهاي كه آتشش را براي انجام آن وعده داده است، تا گناه كوچكي كه آمرزشش را براي آن آماده ساخته است، و جدايي افتاده است ميان حكمي كه در كمترين اندازه آن پذيرفته، و تا دورترين حدّ آن وسعت داده شده است.
و زيارت خانه خود را بر شما واجب كرد، خانه اي كه آن را براي همگان قبله قرار داد تا، مانند وارد شدن چارپايان به آب، بدان وارد شوند، و مانند پناه بُردن كبوتران، به آن پناه بَرَند، و خداوند سبحان حجّ را نشاني براي فروتني مردم نسبت به بزرگي خود، و اعتراف آنان به ارجمنديش قرار داد، و از ميان آفريدگانش شنوندگاني را برگزيد كه دعوتش به سوي آن را پذيرفتند، و حكم و اراده اش را تصديق كردند، و در توقفگاه هاي پيامبرانش ايستادند، و به فرشتگان گردنده بر گِرد عرش او شبيه شدند. در تجارتخانه عبادتش سودها مي بَرَند، و در پيشگاهش به وعده گاه آمرزشش مي شتابند، خداوند سبحان و متعال كعبه را براي اسلام نشانه، و براي پناه آورندگان به آن خانه اي اَمن قرار داد، اداي حقّش را ضروري شمرد، و حجّ آن را واجب كرد، زيارت آن را بر شما واجب كرد، و فرمود: « براي خداوند زيارت كعبه بر مردمي واجب است كه توانايي رفتن به آن را دارند، و هر كه كفر بورزد، خداوند از جهانيان بي نياز است. (آل عمران 97)».